NİÇİN milletler kaynaşıyor,
Ve ümmetler boş şey düşünüyor?
2. Dünyanın kıralları kalkıyor,
Ve hükümdarlar RABBE karşı ve mesihine karşı,
Birbirile öğütleşiyorlar:
3. Onların bağlarını koparalım,
Ve iplerini kendimizden atalım, diyorlar.
4. Göklerde oturan gülecek;
RAB onlarla eğlenecektir.
5. O zaman onlara hiddetile söyliyecek,
Gazabı ile onları sıkıntıya koyacaktır;
6. Fakat ben kıralımı
Mukaddes dağım Sion üzerine koydum.
7. Fermanı ilân edeceğim;
RAB bana dedi: Sen benim oğlumsun;
Ben seni bugün tevlit ettim.
8. İste benden, ve miras olarak sana milletleri,
Mülkün olarak yeryüzünün uçlarını da vereceğim.
9. Onları demir çomakla kıracaksın;
Bir çömlekçi kabı gibi onları parçalıyacaksın.
10. Ve şimdi, ey kırallar, artık aklınızı başınıza alın;
Ey dünya hâkimleri, ibret alın.
11. RABBE korku ile kulluk edin,
Ve titriyerek mesrur olun.
12. Oğlu öpün ki, hiddet etmesin, siz de yolda yok olmıyasınız,
Çünkü birazdan hiddeti alevlenir.
Bütün ona sığınanlar ne mutludur!